سید جمال الدین گلپایگانی در سال ۱۲۹۵ ه.ق، در روستای سعیدآباد گلپایگان بدنیا آمد و نسبتش با ۲۷ واسطه، به حضرت موسی کاظم علیه‌السلام می‌رسد.

وی ۱۲ ساله بود که نزد برادرانش، درس را آغاز کرد. برای ادامه تحصیل، راهی گلپایگان شد و عمده علوم عربی، بلاغت و منطق را از علمای گلپایگان آموخت. در سال ۱۳۱۱ ه.ق در سن ۱۶ سالگی، عزم اصفهان کرد و بعد از آن به نجف اشرف رفت. سید جمال‌الدین گلپایگانی علاوه بر فراگیری علوم تالیفاتی را نیز داشت همچنین شعر نیز می سرود.

لطفا به ادامه مطلب بروید:

شعر

وی هنگام تشرف به حرم حضرت امیر المؤمنین علی (علیه‌السلام) چنین سروده است:


از ازل ای میر حق سرّ اله -------- کل من قال بلی شـد مبتلا

بندگی‌ات عرضه بر ماسوی ---------- تا که عمرم رفت و گشتم رو سیا

شد مطاف من حریم کوی تو ---------- کعبه مقصود من شـد روی تو

بر همین بگذشت بر ن سالها ---------- بر درت ای ذوالکرام با ناله‌هـا

آروز دارم که ای زیبا صنم -------- آنکه وقت مرگ آیی در برم

تا ببینم روی حق در روی تو -------- عاشـقانه جـان دهم در کوی تو
آثار

آثار علمی که به برخی از آنها اشاره می‌شود:

۱. رساله فی جواز البقاء علی تقلید المیت

۲. رساله فی اجتماع الامر و النهی

۳. رساله استدلالی در غیبت (رساله‌های یاد شده همراه ۲۰ مسأله مهم استدلالی فقهی، در سال ۱۳۷۰ ه.ق، در چاپخانه حیدریه نجف اشرف چاپ شد.)

۴. تقریرات درس اصول مرحوم نائینی

۵. یک دوره اصول فقه به قلم خود ایشان

۶. یک دوره فقه، شامل ابواب: طهارت، صلات، وصایا، اجاره، مکاسب، طلاق، قضا (ناتمام)، اطعمه و اشربه و حج
شاگردان

از علماء معاصری که شاگردان وی بوده اند، از جمله: مرحوم آیةالله العظمی سید محمدعلی موحد ابطحی،آیةالله لطف‌الله صافی گلپایگانی، مرحوم آقا میرزا مهدی اصفهانی
مرگ

سید جمال‌الدین گلپایگانی در عصر روز دوشنبه ۲۹ محرم الحرام سال ۱۳۷۷ ه.ق، در سن ۸۲ سالگی چشم از جهان فرو بست وپیکرش در وادی السلام نجف دفن گردید.